Նամակ քեզ
Ողջույն: Երեկ փետրվարի 21-ին նշվում էր մայրենի լեզվի միջազգային օրը, որ ամեն ազգի համար ունի հատուկ նշանակություն: Մայրենին այն է ինչով մենք մտածում ու խոսում ենք, ինչով խոսել են մեր ծնողներն ու կխոսեն մեր զավակները:
Յուրաքանչյուր լեզու ժամանակի ընթացքում փոփոխվում է, ինչպես գրեթե ամեն բան աշխարհում: Ավելանում ու պակասում են բառեր, փոխվում են բառաձևեր, լեզվակիրը պետք է հոգ տանի նախ իր խոսքի մաքրության ու գեղեցկության մասին, հետևի սեփական խոսքին:
Խոսքը պետք է լինի մաքուր ու բովանդակալից, բառապաշարը հարուստ: Այսպիսի խոսք ու միտք ստանալու համար շատե’րն են կարդում: Ընթերցասեր, անընդհատ նորը սովորող մարդը, տարբերվում է իր խոսքով, իր մտքով սկսում է ինքն իրեն ու մյուսներին նայել այլ ավելի խորը ուսումնասիրող հայացքով, ինքն իրեն ու աշխարհը սկսում է ավելի լավ ճանաչել:
Մտածող և շարունակ իրենք իրենց ճանաչող, զարգացող մարդիկ անընդհատ պայքարի մեջ են: Նրանք պայքարում են նախ սեփական շղթաների դեմ, բայց չեն մոռանում նաև ուրիշների մասին: Մարդուն շղթայում են տարիների չհիմնավորվող, ամոթ բերող, բարդույթները հասարակության թելադրած կարծրատիպերը: Ամեն մի շղթա կոտրելով մարդ սկսում է ավելի ազատ շնչել, ավելի սիրել ինքն իրեն:
Ինչպիսին եմ ուզում լինել, ինչու եմ ուզում այդպիսին լինել, որոնք են իմ ցանկությունները, որոնք են ինձ պարտադրված ցանկությունները: Այս հարցերը շարունակ մտածել են տալիս: Վերածվիր ինքդ քեզ, ահա թե ինչն է կարևո’ր կյանքում: Հիշիր որ խո’սքը մարդու մասին շատ բան է ասում: Հետևիր խոսքիդ, ինչ ասացիր, ինչպես ասացիր, ինչու ասացիր, հիմնականում ինչի շուրջ են քո զրույցները: Զրուցիր քեզ հետ, զգա մտքերիդ ընթացքն ու արագությունը:
Մտածելուց առաջ թե ինչպիսին ես ուզում լինի կյանքդ, նախ մտածիր թե ինչպիսին ես ուզում լինել դու, չէ որ կյանքիդ գլխավոր կերտողը դու ես: Ինչպես ես ուզում ապրել, պատրաստ ես շարունակ զարգանալ, թեկուզ բազմաթիվ դժվարություններ հաղթահարելու գնով: Քեզ դուր է գալիս տեղում մնալը, հարմարվելը մի վիճակի, թե անընդհա’տ առաջ շարժվելը: Ինչպես ես գնահատում հարազատներիդ, ինչը համառորեն չես հասցնում կամ չես ուզում հասցնել, ինչն ես միշտ հասցնում բայց գուցե կուզենայիր չհասցնել: Քեզ լիքը հարցեր, լիքը մտորումներ: